Σκύλος με χρόνια τοξίκωση από βιταμίνη D, γιατί… έπαιρνε χάπια οστεοπόρωσης!

Αρσενικός σκύλος, φυλής Βοxer, 13 ετών προσκομίστηκε με συμπτώματα ανορεξίας, κατάπτωσης, εμετών και δυσκοιλιότητας από 15νθημέρου. Στην κλινική 1ης γνώμης είχαν γίνει υποκλισμοί με διάλυμα λακτουλόζης και χορήγηση λακτουλόζης από το στόμα, με φτωχή όμως ανταπόκριση. Η διαφορική διάγνωση των περιστατικών κοπρόστασης σε υπερήλικους σκύλους περιλαμβάνει:

α) Επώδυνα Νοσήματα: μυοσκελετικά προβλήματα πυέλου και σπονδυλικής στήλης, περιπρωκτικά συρίγγια/νεοπλασία/ δερματίτιδα, φλεγμονή/νεοπλασία προστάτη, ενδοαυλική νεοπλασία απευθυσμένου
β) Μη Επώδυνα Νοσήματα: ορμονικές διαταραχές (υποθυρεοειδισμό), ηλεκτρολυτικές διαταραχές (ασβεστίου,καλλίου, μαγνησίου), ιατρογενή πρόκληση (αντιχολινεργικά, λοπεραμίδη), ξένα σώματα/τριχοπειλήματα (γάτα), έντονη αφυδάτωση -ιδιοπαθές μεγάκολο/Δυσαυτονομία (γάτα), έμφραξη του εντέρου από νεοπλασία/εξωαυλική συμπίεση του εντέρου από πχ διογκωμένους μεσεντέριους λεμφαδένες.

Διενεργήθηκε πλήρης αιματολογικός/ βιοχημικός έλεγχος, έλεγχος T4, freeT4,TSH,TgAb, προφίλ ηλεκτρολυτών, πλάγια ακτινογραφήματα θώρακος και κοιλίας, υπερηχοτομογραφικός έλεγχος άνω και κάτω κοιλίας, παρακέντηση ιγνυακών λεμφαδένων, έλεγχος για τα συνήθη λοιμώδη νοσήματα. Διαπιστώθηκε έντονη υερασβεστιαιμία (ολικό και ιονισμένο ασβέστιο), χωρίς να υπάρχει στην κλινική και εργαστηριακή εξέταση ένδειξη νεοπλασίας. Στο σιτηρέσιο του σκύλου από το ιστορικό δεν συμπεριλαμβάνονταν κόκκαλα ή υπολείμματα τροφής των ιδιοκτητών.

Στη διάγνωση μας οδήγησε τελικά η μαρτυρία της γιαγιάς της οικογένειας (την τελευταία στιγμή) σε «έντεχνη» ερώτησή μας αν του αρέσει να καταναλώνει κάτι άλλο εκτός από το δικό του φαγητό. Μας απάντησε ότι τρελαίνεται για τα χάπια της οστεοπόρωσης!!!, τα οποία και του τα έδινε με δική της πρωτοβουλία έτσι μεγάλος που ήταν!

Η τελική διάγνωση ήταν η χρόνια τοξίκωση από βιταμίνη D που περιέχεται σε ανθρώπινα χάπια καταπολέμησης της οστεοπόρωσης και που προκαλούν υπερασβεστιαιμία και δυσκοιλιότητα.

Η λήψη καλού ιστορικού από την αρχή, οι μη απειλητικές ερωτήσεις π.χ. «τι άλλο δίνετε στον σκύλο» (η πιθανότερη απάντηση σε αυτό είναι στο 99% των περιστατικών «τίποτα-τίποτα άλλο γιατρέ») και ο διασαφηνισμός εκ προοιμίου για το πόσα άτομα είναι υπεύθυνα για τη διατροφή του σκύλου, τις βόλτες του κλπ, θα είχαν σώσει τους ιδιοκτήτες του από μια εξαιρετική κοστοβόρα διαδικασία.

Ήταν τα πιο ακριβά χάπια οστεοπόρωσης που πλήρωσαν ποτέ!!